Zawory Maksymalne
-
Głównym zadaniem zaworów maksymalnych jest ograniczanie wzrostu ciśnienia w układzie lub utrzymywanie go na wymaganym poziomie. Najczęściej nastawa takiego zaworu to dopuszczalne ciśnienie w układzie. Po przekroczeniu tej wartości następuje otwarcie zaworu.
-
Zależnie od charakteru pracy zawory maksymalne dzielimy na:
- Bezpieczeństwa - Zabezpieczenie układu przed przeciążeniem
- Przelewowe - Utrzymywanie stałej wartości ciśnienia zasilania na przewodzie zasilającym od pompy. Jest to spowodowane tym że pompa zasila strumień , a odbiornik .
Każdy zawór przelewowy może być zaworem bezpieczeństwa, ale nie każdy zawór przelewowy może być zaworem bezpieczeństwa, ponieważ zawory bezpieczeństwa muszą mieć dużą szybkość działania, by nie wywoływać wzrostów ciśnienia, a przelewowy ma mieć wiekszą stabilizacje ciśnienia. Najczęściej montowane są na przewodzie bocznikującym pompy, ze względu na podobieństwa mają ten sam symbol. Dławik D utrzymuje stałe ciśnienie. W tym przypadku zawór przelewowy pozostaje otwarty i nadmiar cieczy kieruje do zbiornika.
W przypadku zaworu maksymalnego (bezpieczeństwa) ciśnienie otwarcia jest 10-20% wyższe od ciśnienia panującego w przewodzie tłocznym przy maksymalnym obciążeniu odbiornika. W przypadku zawóru przelewowego ustawiamy maksymalną wartość ciśnienia w przewodzie dopływowym.
76.2 - Zawór Bezpieczeństwa grzybkowy z tłumieniem.
Grzybek 1 dociskany jest sprężyną 5, której siła ustawiana jest przez śrubę napinającą 6. Grzybek pozwala na przepływ czynnika z p do t, poprzez sterowanie zaworu. Aby uniknąć takzwanych uderzeń hydraulicznych (gwałtowne zamknięcie oraz uderzeń grzybka o gniazdo), w zaworach stosuje się odpowiednie rozwiązanie. W tym przypadku jest to zawór zwrotniczy, który umożliwia szybki napływ czynnika do komory A, i zawór dławiący 4, który pozwala na dowolny wypływ czynnika z komory A, czego efektem jest szybkie otwarcie zaworu i jego powolne zamknięcie.
Budowa nabojowa - wkręcany do bloku sterującego, uszczelniany pierścieniem uszczelniającym 1. Elementem zamekającym jest kulka, która osadzona jest osadzona na grzybku 2. Prawidłowy ruch i przyleganie do gniazda w stanie zamknięcia. Na grzybek działają 2 sprężyny za pomocą tuleji 3. Sprężyny mają przeciwne kierunki nawinięcia. Wartość maksymalnego ciśnienia nastawiamy za pomocą śruby 4.
Konstrukcje grzybkowe i kulowe nie wymagają dużej dokładności wykonania, niemniej mają ograniczone średnice przelotu. Dlatego dla wiekszych natężeniach przepływu stosuje się Konstrukcje suwakowe rys. 76.4. Takie rozwiązania charakteryzują się prawidłowym działaniem, stosunkowo dużą trwałością i skutecznością tłumienia drgań. W konstrukcji z rysnku 76.4 mamy suwak który odsłania lub przysłania kanał wylotowy.
W momencie doprowadzenia czynnika kierowany on jest do dwóch przestrzeni a i c. Z prawej strony suwaka 1, znajduje się sprężyna 2 i śruba napinająca 3, z lewej strony mamy działanie ciśnienia w komorze a Przy wzroście ciśnienia na przyłączu p powyżej wartości dopuszczalnej, suwak zostanie przesterowany w prawo - połączenie p z t. W trakcie przemieszcania suwaka drgania tłumione są za pomocą wąskiego otworu 4 - dłwienie przepływającej cieczy z b do d. Niewielka różnica suwaka w przestrzeni a umożliwia dobór sprężyny o niewielkiej sile. Z kolei duża średnica przestrzeni c pozwala na projektowanie przekrojów przelotowych na dużych natężeń przepływu.
Zawory Przelewowe 76.5
Tuleja jeden to korpus zaworu wkręcanego do gniazda bloku sterującego. W stanie zamkniętym kulka 6 dociskana jest do gniazda 5 przez sprężyne 2
Siłę docisku - ciśnienie otwarcia nastawia się przez zmianę wstępnego ugięcia sprężyny 2 przez śrubę regulacyjną 4 ruch obrotowy śruby odbywa się przez pokrętło 3 Zakres pracy = 25 - 630 Bar
Zakres został podzielony na 10 stopni, na każdy stopień przewidziana jest osobna sprężyna. Zawór posiada również element tłumiący w postaci sprężyny przejmującej i tłumiącej drgania kulki przez tłoczek 7 zakończony popychaczem.
Na rys 76.6
pokazano przykładowy zawór przelewowy ze sterowaniem pośrednim. Zawór składa się z zaworu wstępnego sterowania (pilota) o nr 2, oraz zaworu głównego 1. Pilot to zawór bezpośredniego działania gdzie elementem zamekającym jest grzybek stożkowy 9.
Ciśnienie przez kanał p działa na dolną powierzchnie tłoczka 4, a przez dyszę 6, 7 i 8 na górną powierzchnie tego tłoczka i grzybek 9. W stanie normalnym ciśnienie z tłoczka 4 jest jednakowe. Na tłoczek działa tylko sprężyna 10 utrzymująca go w tym położeniu. Brak przepływu z p do t. W momencie przekrocznia ciśnienia w układzie określonego za pomocą tuleji gwintowanej 5 i sprężyny pilot przesteruje się, co spowoduje przepływ czynnika, spadek ciśnienia w pilocie i otwarcie zaworu głównego i przepływ z p do t. W momencie gdy ciśnienie spadnie zawór wraca do położenia początkowego. Ta konstrukcja pozwala na zewnętrzne sterowanie pilotem. Wówczas dyszę 6 zaślepia się. Wówczas ciśnienie do pilota podawane jest przez to przyłącze.
Przyłącze y umożliwia wyprowadzenie czynnika z pilota, wówczas zameka się przepływ do 11.
Sytuacja gdy zachodzi potrzeba utrzymywania stałej różnicy ciśnień między dwoma drogami najczęściej stosuje się zawory różnicowe. Często spotyka się je w układach z nastawianą prędkością organów roboczych (regulatory przepływu). Stosowane są również wraz z rozdzielaczami z dławieniem, jako takzwane zawory kompensujące oraz jako układy LS.
W przypadku gdy zachodzi potrzeba utrzymywania stałej różnicy ciśnień pomiędzy dwoma gałęziami obiegu. Najczęściej mają zastosowanie w układach z nastawianą prędkością organów roboczoczego - regulatory przepływu. Stosowane są również wraz z rozdzielaczami z dławieniem - takzwane zawory kompensujące lub w układach LS (dostosowanie ciśnienia i strumienia objętości).