Prometeizm w III cz. Dziadów, Losy Gustawa-Konrada
- Samotny więzień, w jego duszy toczy się walka dobra ze złem i duchy oraz anioł przepowiadają mu, że w przyszłości odzyska wolność.
- Przemiana bohatera, w której romantyczny kochanek Gustaw zmienia się w walczącego w wolność ojczyzny Konrada.
- W celi więziennej dzieli los polskich patriotów, jest wyznawcom kultu Maryii, artystą, wieszczem, pragnie zemsty na wrogu.
- w wielkiej improwizacji przyjmuje postawe prometejską
Prometeizm - postawa buntującego się przeciwko złu świata, w imię miłości do ludzi, skazana na cierpienie. Pojęcie pochodzi od bohatera mitologicznego, dla człowieka wykradł ogień bogom, wykonał tego z miłości do człowieka i naraził się na karę:
- przykuto go do skały kałkazu, po czym sęp/orzeł ujadał mu wątrobę
Cechy postawy Konrada w wielkiej improwizacji:
- przepełnia go poczucie siły
- jest romantycznym indywidualistą
- ma świadomość talentu
- czuje się równy bogu, podobnie jak on pragnie władzy aby uszczęśliwić swój naród
- jest dumny, kieruje się pychą i wyzywa boga na pojedynek
- obraża boga nazywając go mądrością pragnąc władzy nad światem, okazuje się skłonny do tyranii
- ostatecznie nazywa boga carem, bo ostatecznie to największe przekleństwo
- nie wypowiada tego słowa bo wyprzedza go szatan
Sprzeciwia się bogu, rząda od niego władzy aby wyzwolić polaków ale obrażając boga ryzykuje utratę duszy.
- Eksorcyzmy i rachunek księdza Piotra
Przeczytaj o improwizacji