Temat: Miłość jako siła ocalająca przed złem ale niekiedy wobec niego bezsilna.
W pracy odwałaj się do:
- lektury obowiązkowej (Lalka)
- innego utworu (Droga Szamana, seria 1-7)
- wybranych kontekstów (literacki)
Miłość jako siła ocalająca przed złem, ale niekiedy wobec niego bezsilna
Miłość od wieków jest uważana za najpotężniejszą siłę ludzkiego ducha, zdolną pokonać nawet największe przeciwności. Czy to prawda czy nie, jest to bardzo częsty motyw różnych akcji lub czynów ludzi, czy to w lekturach, czy to w życiu realnym na porządku dziennym. Miłość może ocalić człowieka przed upadkiem, dać mu nadzieję i sens życia. Jednakże w obliczu zła, okrucieństwa czy społecznych ograniczeń bywa również bezsilna, niezdolna do przezwyciężenia wszystkich przeszkód. W literaturze motyw miłości często ukazywany jest jako źródło zarówno zbawienia, jak i cierpienia. W Lalce Bolesława Prusa, miłość Stanisława Wokulskiego do Izabeli Łęckiej jest zarówno motorem jego działań, jak i źródłem jego upadku. Z jednej strony, uczucie to daje mu siłę do walki z przeciwnościami losu – wychodzi z biedy, buduje majątek, angażuje się społecznie, by być godnym ukochanej. Miłość staje się dla niego siłą napędową, która pozwala mu pokonać własne ograniczenia i osiągnąć sukces, jednakże w obliczu zimnego, egoistycznego świata arystokracji miłość Wokulskiego okazuje się bezsilna. Izabela nie jest w stanie odwzajemnić jego uczucia, traktuje go jak zabawkę, a jego poświęcenie nie zmienia jej postawy. Wokulski posuwa się nawet do nauki angielskiego, żeby zmienjszyć dystans między nimi, jednak po usłyszeniu tego co mówi Izabela jest tylko gorzej. W końcu Wokulski, złamany obojętnością ukochanej, popełnia samobójstwo. Jego miłość, choć początkowo “ocalająca”, która jest jego siłą napędową, sprawia, że staje się lepszym, bardziej wykształconym, zamożniejszym, człowiekiem. Ostatecznie nie jest w stanie przezwyciężyć zła społecznych podziałów i ludzkiej obojętności. Można to porównać do kontekstu mitologi, mitu o Orfeuszu i Euredyce, mimo tak silnej miłości Orfeusza, jego oddaniu i tego że ostatecznie schodzi do hadesu, i tak ostatecznie przegrywa z przeznaczeniem. W powieści Wasilija Machanenki, na przestrzeni 7 książkowej serii, miłość jest przedstawiona jako siła, która ostatecznie zdolna jest przeciwstawić się nawet największemu złu tego świata, czyli korporacjom. Główny bohater, Machan, walczy o przetrwanie w brutalnym świecie rzeczywistym i wirtualnym - świecie Barliony, po ustawionym jak się okazało póżniej zakładzie z nieznajomą z pracy, Machan trafia do więzienia, za uszkodzenie systemu kanalizacji miasta. Po wyjściu z więzienia do świata gry (Barliony) za dobre sprawowanie i respekt u strażników poznaje twarzą w twarz Anastarije, która jest popularną personą i każdy się w niej troche podkochiwał. Po odbyciu wspólnie paru misji zaczynają się poznawać i rodzi się między nimi miłość. Jednak po poznaniu prawdy, którą skrywała Anastarija rozstają się. Po ujawnieniu się przeciwników, którzy zinfiltrowali korporacje, Anastarija robi wszystko co może by ochronić Machana - ostatecznie, wpólny wróg przed którym od początku chroniła go i jego zdrowie, zostaje pokonany, a ich miłość staje się jeszcze silniejsza i bez żadnych tajemnic. Można to porównać z kontekstem literackim z Harrego Pottera, gdzie Harry po pomaganiu sobie wzajemnym i uratowaniu Ginny, ich miłość staje się silniejsza. Miłość jest abstrakcyjną, lecz potężną siłą, która może ocalić człowieka przed złem, dać mu motywację do walki i nadzieję na lepsze życie. Jednakże w obliczu okrucieństwa, obojętności czy nieprzekraczalnych barier społecznych, tak jak w przypadku Wokulskiego bywa bezsilna. Przykłady Wokulskiego i Machana pokazują, że choć miłość może być źródłem siły, nie zawsze wystarcza, by pokonać wszystkie przeciwności. Warto jednak pamiętać, że miłość osiągnieta, odwzajemniona lub nie, nie jest celem ostatecznym… miłość jest drogą której kroczymy z drugiem człowiekiem.